Hikaye bir Anadolu gerçeğidir. Komşum da gerçek.

İki çocuklu eşi, bir daha hamileymiş
Evi kira, işi yok, bilmem nasıl olacak?
Gale de almamışlar, hemşireymiş ebeymiş
Varı yoğu bir oda, başka yer yok kalacak.

Elin günün elinden, üç beş kuruş geliyor
Pazar artığı nimet, komşular da biliyor
Çocuklar soğuk su da, yavaş yavaş ölüyor
Bu gidişle cemaat, birkaç namaz kılacak.

Elektrik, ekmek, su, bu evde hak getire
Para yok ki eşini, hastaneye götüre
Rezillikler diz boyu, sığmaz birkaç satıra
Söyleyin bu aile, nasıl -nasıl gülecek?

Baba gelecek için, bir plân da kurmuyor
Günlük yaşam derdinde, ileriyi görmüyor
Yılda bir kez sofraya, kurbanda da girmiyor
Elde yok avuçta yok, eti nasıl alacak?

İnsanlar açsa eğer, insanlık da gidiyor
Kuru yanınca yaş da, hesabını ödüyor
Acep nerden bulurum, talimini ediyor?
Aç köpek fırın deler, o da bir gün delecek.

Biliyorum sonradan, haddini de aşacak
Bankayla tefecinin, ellerine düşecek
Batasıca düzenin, arkasından koşacak
Gerçekle yüzleşince, saçlarını yolacak.

Düşüncesiz bir adam, üç beş çocuk yapınca
Feleğini şaşırır, doğru yoldan sapınca
Yoksulluk çaresizlik, onu her gün öpünce
Kaçınılmaz bir sondur, belâsını bulacak.

Necati tedbirsizlik, nüfusu azdırıyor
Sigorta yok, borçlar çok, dünyadan bezdiriyor
Ozan, şair, aşığa, destanlar yazdırıyor
Bir gün biri çıkacak, orta telden çalacak.

Necati OCAKCI
18.01.2023
ANTALYA