Gönül Dağımız
Kanat çırptım rüzgara, uçmadan düştüm.
Yıkıldı hayalim, yakama küstüm. Ne bir haram yedim ne gönül yıktım. Ben kimseyi değil, kendimi üzdüm. Eksikti bir yanım, bir yanım yıkık. Çile mahkemesinde, olmuşum sanık. Girdiğim sokaklar, döndü çıkmaza Kader defterimin köşesi yanık. Hep umut var oldum bir gün diyerek. Hekime tabibe koşup giderek. Duayla ördüğüm umut duvarı. Yıkıldı ahrete kaldı diyerek. Şahit oldu kaldırım taşları bize. Oturduk ağladık talihimize. Özenmekle geçti bizim ömrümüz. Bir evlat vermedi Yaratan bize. İsyanımız yoktur, vardır nazımız. Yavru hasretidir bizim yazımız. Sabır çeşmesinden hep oluk oluk. İçtide doymadı gönül dağımız. |