Aklı dut ağacında, başındaki kozalak.
Yuva söğüt dalında, yavrusu safi malak.
Kanı pir-ü pak değil, haza çürümüş dalak.
Yanık yanık ver yansın eder gözünü süzüp.
Üçlü tanımlamayı ardı ardına dizip.

Lâf ebesi diyeceğim, laf ola beri gele.
Elâ gözlü söylüyor hitap sanır hergele.
Kuma gömmüş başını rastlamamış ki güle
Yanık yanık veryansın eder gözünü süzüp.
Üçlü tanımlamayı ardı ardına dizip.

Dur-kalk yapıyor artık bükemiyor dizini.
Menfaati gereği kaybetmiştir izini.
Boş konuşur olmaktan yitiriyor gizini.
Yanık yanık veryansın eder gözünü süzüp.
Üçlü tanımlamayı ardı ardına dizip.

Afilli koltuğunda oturmak ona rahat.
Orada kalsın diye sergiliyor kabahat.
Sağlıklı günler bitti dünü günü nekahat.
Yanık yanık veryansın eder gözünü süzüp.
Üçlü tanımlamayı ardı ardına dizip.

Şiarımız olmalı ülkümüzün bekası.
Kutsal olan değerler kaldırmıyor takası.
Cehaletten araya gelmez iki yakası.
Yanık yanık veryansın eder gözünü süzüp.
Üçlü tanımlamayı ardı ardına dizip.

Talan etti tarlanın verimli hasadını.
Tek kalemde siliyor iş gören evladını.
Yel değirmenlerine göre alır gardını.
Yanık yanık veryansın eder gözünü süzüp.
Üçlü tanımlamayı ardı ardına dizip.


Emine Balı Oğuz