siyah beyaz şiirler

Mahpusta yatarken bir şefkatli el
Saçımı okşadı senmiydin Anne
O anda hücremde esti tatlı yel
Yoksa o esen yel senmiydin Anne

Hücremde yalnız ben ne in nede cin
Bir ses ağlıyordu yalnız gecemde
Esamesi yoktu kimseciklerin
O ağlayan meçhul senmiydin Anne

Bir seccadem vardı alnımdan öpen
Mis koku verirdi alnım değerken
Biri vardı sanki secde ederken
Secdemde yanımda senmiydin Anne

Seccadem arkadaş yanıbaşımda
Her gün ıslanırdı göz yaşlarımla
Birde görünmez el omuzlarımda
Şefkatle dokunan senmiydin Anne.

Sormadığı bacı gardaş kimsenin
Yalnız geçti karanlık gecelerim
Bazen sıcak nefes olur tesellim
O meçhul tesellim senmiydin Anne.

Anneler ümittir çocuklarına
Seni görürdüm hep rüyalımda
Kıldığım teheccüt namazlarımda
Başımdaki hayal senmiydin Anne

Karanlık hücrede geçti günlerim
Geçmişe karıştı sır gecelerim
Kaç defa semaya kalktı ellerin
Benimle ağlayan senmiydin Anne

Buz gibiydi tavan taban ve dört yan
Gecenin koynunda bir yalnız adam
Isınırdı birden buz gibi odsm
O sıcak esintim senmiydin Anne

Karsın dağlarında mahpus damında
Bakışım hücremin küçük camında
Titredim kaç gece uykularımda
Bir sıcak yel gelir senmiydin Anne

Unutmadım acı dolu yılları
Bir eşim aşardı uzun yolları
Bana gündüz eden karanlıkları
Hücreme nur olan senmiydin Anne

Anneler böyleymiş böyledir derler
Ölselerde hayal meyal gelirler
Teselli verirler sabır dilerler
Tesllim sabırım senmiydin anne

Kaç gece hücremde sam yeli esti
Esen her sam yeli yaramı deşti
Teselli vermesi sana mı düştü
Tesellim sabırım senmiydin anne

Aşıkhasanoğlu küstü dostlara
Gömdü tamamını geçmiş yıllara
Anıları yazdım buz duvarlara
Sabır telkin eden senmiydin Anne