Köylüler nasıl bir gaflete düşmüş.
Tarlaları ekip biçmekten geçmiş.
Bu nasıl bir kumpas rezalet işmiş.
Çeşmelerden suyu içmekten geçmiş.

Ciğeri kalmamış, kalkıp gitmeye.
Dermanı yok iki koyun gütmeye.
Bakkaldan aldığı yapay ekmeğe.
Zeytinyağını dökmekten geçmiş.

Haberi yok alın teri emekten.
Anlamaz kalburdan ince elekten.
Unsuz somun alıp simit yemekten.
Ekşi mayalı ekmekten geçmiş.

Tarlaları bomboş, yoktur ayvası.
Birçoğu makarna, kömür tayfası.
Tembelin kendine yoktur faydası.
Hepsi de üretip, yemekten geçmiş.

Kimisi göç etmiş başka diyara.
Cep delik ceplerde açık bir yara.
Geçim derdine hep kavga yaygara.
Bu köy bu yurt benim demekten geçmiş.

Benim köyüm diyen artık bulunmaz.
Sular bulandıysa artık durulmaz.
Şehirde ölen kim diye sorulmaz.
Ölenler köyüne dönmekten geçmiş.

Peynir marketlerde, yoktur yoğurdu.
Sanki köylüyü bir sultan doğurdu.
Dağda bir canavar birden bağırdı
Herkes gözün açıp bakmaktan geçmiş

Köylerde kalanlar, birkaç ihtiyar.
Gelen yardımlarla hepsi bahtiyar.
Onlar da giderse n’lur bu diyar.
O viran evler çökmekten geçmiş.

ODABAŞI köyler, baykuş yuvası.
Bakan yok güzel olsa da havası.
Kiminin dağı kiminin ovası.
Bizim köy deresi akmaktan geçmiş.

Şuayip ODABAŞI
22.12.2020/Sofular Köyü