BEKLEMEYİ BİLEMEDİKBir zaman gece ve gündüz gibi Yakındık birbirimize Ayrılık yaklaşınca Güneş ve ay gibi yalnız döndük Gün dönümlerinde Unutmak için Yalvardık zamana Gece vakitleri korkakça saklandık İlki değildi bu hüsranların Ateşten kaçan atların en güzeliydi yöneldiğimiz Sözler ise kaynağına ulaşan sular gibi akardı Kuruyan kalbimiz yumuşar Dokunmak isterdik sürekli Ansızın Kesildi bütün ümitlerimiz Yalanladıkça güzel sözlerimizi Kapkara kesildi yüzümüz Üzülmez olduk hiçbir şeye Ben ve sen Kıymetini bilemedik beklemenin |