muhammed (sav) zamanı
güneşin en yücede bulunduğu zamandı
bundan dolayı peygamberin gölgesi yoktu
o her türlü gölgeden
her çeşit karanlıktan arınmıştı

varlığın efendisi muhammed (sav)
gölgesi farklı saatlerde
farklı yerlere düşerek
onun suretinin
günün her vakti
öğlen saat on iki güneşindeki gibi

bizzat onun yaşantısını
söz ve tavırlarını
izlemekle yükümlüyüz oysa biz
o bir hatıra değil
bir hayal değil
canlı biçimde aramızda çünkü

gölgesinin öğlen on iki güneşini
yansıtacak biçimde
kendine çekilişi
kendinde gizlenişi
tek bir anın
tüm vakitleri kuşatmasının simgesi bu

her saniyesine şahit tutulmuş
başka biri yok yeryüzünde
görünen de odur
gören de odur artık
araya hiç gölge girmez

emredildiğin gibi doğru ol
doğrulukla hareket et
emrine uydu
o emre göre hareket etti
onun hiçbir karanlık gölgesi yoktu
o yüzden de nurlara gark olmuştu
güneşte tecelli eden Allah’ın nur-u ilahisi
onun için yollarımızı aydınlatır hep

*
efendimiz,
mekke ordusunu dört kola ayırdı
sağ kol kumandanı seyfullah hz. halid bin velid
mekke’ye aşağı taraftan girecekti
sol kol kumandanı hz. zübeyr bin avvam
şehre yukarıdan, küda denilen mevkiden girecekti

üçüncü kol sa’d bin ubade kumandasında idi
ensar birliklerinden ibaretti
seniyye tarafından şehre girecekti
piyade birliklerinden meydana gelen dördüncü kola
ebu ubeyde bin cerrah kumanda ediyordu
mekke’nin üst tarafından ilerleyecekti

efendimiz
kumandanlara şu emri verdi
size karşı konulmadıkça
size saldırılmadıkça
hiç kimseyle çarpışmaya girmeyeceksiniz
hiç kimseyi öldürmeyeceksiniz.

hicretin sekizinci yılı
ramazan ayının on üçü cuma günü
gün henüz yeni ağarmıştı
efendimiz, devesi kasva’nın üzerindeydi
mübarek başında yemen işi siyah bir sarık vardı
sarığın bir ucunu iki omzunun arasına salıvermişti

bir haşmet ve vakar içinde
mübarek belde’ye giriyordu
bir taraftan, Allah’ına kendisine
bu günü gösterdiğinden dolayı hamt ediyor
minnet ve şükrünü arz ediyor
diğer taraftan da fethi iki sene evvelinden
haber verip müjdeleyen fetih suresini okuyordu

bu kendileri için
ashabı için en mesut
en sevinçli anlardan biriydi
dillerde acı söz yok
kalpleri fetheden tatlı tatlı sözler vardı

simalardan tebessümler damlıyordu
mücahitlerde büyük zaferlerin
muhteşem fetihlerin verdiği kendini kaybediş yoktu
nefislerine, kalp, ruh ve dillerine hakimiyet vardı

islam ordusu efendimizin emri gereğince
hiç kimseye kılıç kaldırmadan
edep ve hürmet içinde
mekke’ye dalga dalga giriyordu

bu arada
halid bin belid’in kumandanlık ettiği kola
bir taarruz oldu
taarruz ikrime bin ebi cehil gibilerle
topladıkları halktan bazıları tarafından yapılmıştı

hz. halid, önce karşılık vermek istemedi
çünkü emir bu meyandaydı
ancak müşriklerin saldırıyı hızlandırıp
mücahitleri ok yağmuruna tuttuklarını görünce
vuruşmaya müsaade etti

müşrikler kaçmaya mecbur kaldılar
çarpışmada iki mücahit şehit düştü
müşriklerden 13 kişi öldürüldü
durum resul-i ekrem tarafından öğrenildi
hz. halid huzura çağrıldı

müşriklerin müslümanlara saldırdıklarını
mücahitlerin sadece kendilerini
müdafaa etmek zorunda kaldıklarını öğrenince
Allah’ın hüküm ve takdir ettiğinde
hayır vardır buyurdular

bundan başka on bin kişilik muazzam islam ordusu
mekke’ye girerken hiç bir çarpışma olmadı
müslümanlar silahlarını kullanmadılar
efendimiz, mekke’ye girer girmez
halka eman verdiğini ilan etti.

kim ebu süfyan’ın evine sığınırsa
ona eman verilmiştir
kim, elinden silahını bırakırsa
ona eman verilmiştir
kim, evine girer, kapısını kapatırsa
ona da eman verilmiştir
müşriklerden bir kısmı evlerine
diğer bir kısmı ebu süfyan’ın evine sığındı

on bini aşkın islam ordusu mekke’ye girmişti
mekke sakin ve asude bir gün yaşıyordu
herkes emniyet içinde idi
resul-i ekrem kasva’nın üzerinde
terkisinde üsâme bin zeyd
sağında hz. ebu bekir
etrafında muhacir ve ensar topluluğu
kabe-i muazzamaya doğru ilerliyordu

efendimiz tevazu içinde
Allah’a minnet ve şükran hisleriyle dolu
bir manzarayla haremi şerife girdi
müslümanlar da akın akın
muazzam mabede doğru akıyorlardı

resul-i kibriya tekbir getirince
müslümanlar da hep bir ağızdan
Allahü Ekber diyerek
mekke ufuklarını bu kutsi seda ile çınlattılar

bu ulvi sedaya
bu mübarek beldenin dağı, taşı
Allahü Ekber
Allahü Ekber
Allahü Ekber
diyerek karşılık veriyordu

resul-i kibriya, binlerce sahabi arasında
devesi kasva’nın üzerinde
kabe’yi tavafa başladı
peşini ashab-ı kiram takip etti
tavafın her devresinde ellerindeki değnekle
hacerü’l-esvede işaret ederek onu istilam ediyordu

tavafın yedinci devresinden sonra
kasva’dan indi
makam-ı ibrahim’e varıp orada
iki rekat namaz kıldı
sonra da zemzem kuyusuna vararak
ondan hem su içti
hem de abdest aldı

bunu safa tepesine çıkışları takip etti
oradan etrafa baktı
kendisine bu muazzam günü gösteren Yüce Allah’a
bir kere daha minnet ve şükranlarını takdim etti

kureyş müşrikleri
kabe’nin çevresine üç yüz altmış put dikmişlerdi
tebliğ ettiği tevhid inancı ile
akıl, ruh ve kalplerdeki putları yıkıp
binlerce insanı getirdiği nurun etrafında
pervane gibi döndüren resul-i kibriya
tevhid inancına uygun bina edilmiş kabe’yi
asliyetine kavuşturmak için
putlardan temizlemeye başlıyordu

elindeki asa ile
o putlara birer birer işaret ederek
‘Hak geldi, batıl zail oldu
muhakkak ki batıl yok olup gidicidir
ayetini okudu

işareti alan her put yere düştü
putun yüzüne işaret ettiyse arkasına düşer
arkasına işaret ettiyse
yüz üstüne düşerdi
böylece kabe içinde ve çevresinde
yere yuvarlanmayan hiç bir put kalmadı

öğle namazı vakti girmişti
nebiy-yi ekrem’in emriyle
hz. bilal, kabe’nin üzerine çıkarak
ezan okumaya başladı
imanlı gönüllerde bir sevinç, bir canlılık
imansız gönüllerde ise üzüntü ve yıkılış vardı

seneler önce boynuna ip takıp
sokak sokak dolaştırdıkları
akla gelmedik eziyet ve işkencelere
maruz bıraktıkları köle bilal
şimdi kabe’nin üzerinde gür sesiyle
şirk ehlini çatlatırcasına
tevhidi ilan ediyordu

onunla beraber adeta dağ taş da
tehvid-i ilahiyeyi
kendilerine mahsus dillerle haykırıyordu
bu müstesna manzara karşısında
azılı müşrikler kahroluyordu

o sırada kureyşliler
muhammed, bu siyah kargadan başka
adam bulamadı mı ki
bunu müezzin yaptı diye konuşarak
hz. bilal’i habeşi’den
tahkirle söz ettiler

bütün bu olup bitenler
mekke halkı üzerinde derin tesir bırakıyordu
gönüllerini islama ısındırıyor
hz. resulullah ve ashab-ı kirama
besledikleri kin ve adavetlerinin erimesine
sebep oluyordu

resul-i ekrem
osman bin talha’ya haber göndererek
kabe’nin anahtarını getirmesini emretti
osman bin talha anahtarı alıp getirdi
kainatın efendisi yanında hz. bilal
üsame bin zeyd
osman bin talha (r.a.) olduğu halde
kabe’ye girdi

içerdeki suret ve putların temizlenmesi için
daha önce emir buyurmuşlardı
ancak henüz onlardan eser vardı
bir emirle bu izlerin de silinip
her tarafın tertemiz edilmesini istedi

bir müddet kabe’nin içinde kaldıktan sonra
dışarı çıktı
o sırada hemen hemen bütün mekke halkı
mescid-i haramın etrafında toplanmış
haklarında verilecek hükmü merakla bekliyorlardı

resul-i ekrem
kabe-i muazzamanın kapısında durdu
mübarek yüzünde beliren tatlı tebessümleriyle
halka bakıyordu
Allah’a hamt ve senadan sonra
şu hutbeyi irat etti

Allah’tan başka ilah yoktur
yalnız O vardır
O’nun şeriki yoktur
O, vadini yerine getirdi
kuluna yardım etti
aleyhinde toplanan düşmanları
tek başına perişan etti…

bilmelisiniz ki
cahiliyye devrine ait
iftihar vesilesi yapıla gelinen her şey
kan, mal davaları, bunların hepsi bugün
şu ayaklarımın altında kalmış
ortadan kaldırılmıştır…

bütün insanlar adem’den (a.s.)
adem de topraktan yaratılmıştır
Allah buyuruyor ki
’ey insanlar
sizi, bir erkekle bir dişiden yarattık
sonra da, birbirinizi tanıyıp kaynaşasınız
ve aranızdaki münasebetleri bilesiniz diye
sizi milletlere ve kabilelere ayırdık

Allah katında en şerefliniz
O’ndan en çok korkanınızdır
muhakkak ki Allah her şeyi hakkıyla bilir
her şeyden hakkıyla haberdardır…

resul-i ekrem (a.s.m.),
bu hitabesinden sonra halka
ey kureyş topluluğu
şimdi hakkınızda benim
ne yapacağımı tahmin edersiniz

kureyşliler hep birlikte
şöyle seslendiler.
sen kerem ve iyilik sahibi bir kardeşsin
kerem ve iyilik sahibi bir kardeş oğlusun
ancak bize
hayır ve iyilik yapacağına inanırız…dediler

resul-i Kibriya şöyle konuştu
benim halimle sizin haliniz
yusuf’la (a.s.) kardeşlerinin hali gibidir
yusuf un (a.s.) kardeşlerine dediği gibi
ben de sizlere diyorum

’bugün sizin için bir kınama yoktur
Allah, sizi affetsin
O, merhamet edenlerin en merhametlisidir
gidiniz, sizler serbestsiniz…’

affedişlerin en makbulü,
muktedirken affetmek
iyiliklerin en güzeli
kötülüklere karşı yapılandır
merhametlerin en üstünü
kendisine acımayanlara acımak
şefkat etmek ve merhamette bulunmaktır

işte kainatın efendisi bunu yapıyordu
çünkü, o
Cenab-ı Hakk’tan dersini şöyle almıştı
‘kolaylık göster, affa sarıl
iyiliği tavsiye et
cahillerden de yüz çevir…’

peygamberimiz (s.a.v.)
mekke’nin fethinden sonra
artık hicret kalkmıştır
hicret için biat yapmak
artık yoktur buyurdu


redfer