Gölgem vardı yalnızca hayat üzerinde,
Soluk bir ses, ve sendeleyen bir kalp ile.
Ben seçmemiştim kendim için gri tonları,
Ve beni boğan, daraltan sağır odaları..

Depremler, yangınlar ve fırtınalar sonrası,
Kuşatılmıştı gönlümün kararan coğrafyası.
Sonra, bir çift göz ve içimde tatlı bir sızı,
Bu muydu acaba aşkın destansı çağrısı

Kaf dağı ardında değildi yaşadıklarım.
Dokunmuştum tüm renklerine sevdanın.
Gözlerinden süzülüp, kalbime akan aşkın,
En huzurlu zamanıydı, bu solgun hayatın

İstemedim hiç soğuk rüzgarların esmesini,
Bir bıçak gibi, ruhumu tenimden çekmesini.
Bilemedim neresiydi son durağı aşkların
Belki de son çırpınışlarıydı bu ilk sevdanın.

Gelmişti işte sevgimin sonbaharı.
Dökülüyordu gönlümün sen yaprakları.
Gidiyordun baharımdan şerha şerha..
Olsun... Gidişin de aşktandı nasıl olsa...