Yine de Çok Mutluyduk
Anadolu’nun küçük bir şehrinde çocuktuk.
Kendi oyuncaklarımızı kendimiz yapardık. Belki fakirdik, yırtıktı elbiselerimiz Belki de ellerimiz üşürdü soğuklarda Yine de çok ama çok mutluyduk. Acıkınca pekmezli dürüm yer doyardık Şimdilerde şatafatlı sofralarda doyamadık. Belki fakirdik, doymadan kalkardık sofradan Belki de aç girerdik yataklarımıza Yine de çok ama çok mutluyduk. O günlerde küçük odalı evlere sığarken, Bugünlerde koca odalı evlere sığamadık. Belki fakirdik, topraktandı evlerimiz Belki de yüreğimiz ıslanırdı her damlada Yine de çok ama çok mutluyduk. Bir gün karla karışık yağmur altında Diğer gün soba başında geçerdi günlerimiz Belki fakirdik, kirliydi yüzümüz Belki de bakamadığımız aynalara kırgındık. Yine de çok ama çok mutluyduk. H.ARSLAN (06.01.2023) |
Vardan vara değil, yetinme özü
Yediğin aşın da lezzetir yüzü
Anladım böylece, çok mutlusunuz
Hakkınız var Şairim.
Allah sonumuzu hayreyle.
Çok saygımla Şairim.