Soğuk beyaz çöllerde
Baştan başa sessiz sokaklar
Lapa lapa kar yağar Gri kül rengi bulutlardan Göğün maviliği firarda Ayın yıldızın adresi belirsiz Haber yok kendilerinde Kaygan buz tutmuş parke taşlı Yılan gibi kıvrımlı yollarda Ayrışır birbirinden ilerde Atacağın uzun adımlardan sonra Göç etmiş sanki şehrin tüm sakinleri Kalmış yıllar önce bıraktıkları izler Rüzgarı dönüşür bazen fırtınalara Kaybolur yön gözlerde Sanki rotanı ararsın Her yeri birbirine benzeyen Soğuk üşüten beyaz çöllerde Kayıp eski kendini mi yoksa Giden gençligimi mi ararsın Zihin bulanık uzak görünür aydınlık Yürürsün düşüp kalka Dizleri yırtılmış pantolon Acır açık yara kaldıkça açıkta Bazen ağır ve zordur yaşamın sınavı Varmak istersen hedefe Çaresi dermanı sabır Cevabı bilen arkadaşı zamandır |