Hadi gir artık,şu toz pembe rüyalarıma
Hadi gir artık,hüzünle akan yaşlarıma
Seni de ekleyeceğim hep dualarıma
Ellerim kuruyup sensiz büzülmeden önce
Gözüm yanağıma yaşla süzülmeden önce

Yastığa tutuşmuş nemsiz yaşlar akıtırken
Kuytu köşelere yalnızlığı bırakırken
Mevsimler biterdi,seni usulca beklerken
Kimsesizlerce ağlardım sen gelmeden önce
Bir çile vardı bende seni bilmeden önce

Bilsen ne efsunkâr kaldı içimdeki yara
Bir ah çekerek düşmüştü dikenli yollara
Yıllara hasret bıraktığın o son hatıra
Yere düşmüştü,güllerim dökülmeden önce
Yere düşmüştü,gururum ezilmeden önce

Anılar çürüdü pencerenin pervasında
Nefes alamıyorum resimler karşısında
Mutlak acı vardır her gülüşün arkasında
Sevildim deme birisini sevmeden önce
Gül arafta lâl olduğunu görmeden önce

Hayat diye geldiğimiz bu fani durakta
Sanki ben ruhsuz yatıyordum şu mezarlıkta
Elbet gün gelir,ekim de biter aralıkta...
Gel artık,mevsimler seni çürütmeden önce
Gel artık,ben bu diyarlardan gitmeden önce

Bizim Yunus demedi mi diyarlar öncesi
Aşk kime zuhur ettiyse o bulur nefesi
Kalp değil midir zaten insanlık hazinesi
Gel artık,gecelere katran düşmeden önce
Dön artık,iblis seninle gülüşmeden önce

Umut ışığı gibi yanaktan akıyorsun
Her geçen gün gözlerime yaş bırakıyorsun
Ben seni güldü sanarken sen hep ağlıyorsun
Gül artık,şu satırlar sona ermeden önce
Gel artık,ben resimlerle öpüşmeden önce

Sensizliğin çürütürken beni hasretinde
Özlemle yanıyorum gece saatlerinde
Lafügüzaf kalp,seni andı her seferinde
Son hatıranla baş başa gülüşmeden önce
Gel artık,bedenim toprağa düşmeden önce