Birgün şafak sökerken gitmeli insan
Hasretini demlediği o bilinmez yolculuğa..
Unutmalı maziyi geceyi atıp üzerinden..
Kavgası bitmeli, olmayacak hayalleri besleyen iç sesiyle.
Okyanuslarda yelkensiz gemileri batırmalı bazen..
Gözlerini hergün anlamsız bir rüyada açmamalı mesela
Hayalleri orta yerinden kırılmamalı leyla ile mecnun masalını okurken

Sevdanın küçücük elleriyle bulutları okşarken o hayal denen melun
Prangalarımı çözüp beni sana getirmedi hiç.
Yüksek dağların karı boranı bitmedi kıskanıp bizi meçhule savururken
Aşk makamı şiirlerim yetmedi alfabemizi çözmeye..

Güneşi bağrında yatıran yar siyaha meyletme..
Seni düşününce yüzümde yediverenler açtıransın..
Vestiyerde bekleyen yalnız paltolar gibi olmasın dünyamız..
Dil kadar keskin bıçaklar kesmesin ellerimizi..

Bazen karadeniz kadar hırçınım ..
Bazende suskun flu bir hüzün kadar ağlamaklı..
Renksiz karanlıklardan dışa kapanıp içine açılmış biriyim ben..
İçimde açan gökkuşağı kadar yağmursun baharsın..
Biliyormusun ne beni sevmek kolaydı, ne benim seni sevmem..
Sen tüm yıldızları hediye ederken bağlandım sana..
Kekik kokulu bayırların düşü var senli uykularımda..
Aşk ile yaratılmış bu alemden boş elle gitmek varya..

Sitemlerimi nakşettiğim mısralarım üzmesin seni..
Suzidil makamı notalarda seninle doğup seninle bestelenmek varya..
Muhabbetle yıkanan ruhlarda bebekleri ağlatmadan doğurtmak..
Birlikte efsane olup o vurgunda yaşamak varya
Al başımdan karları boranları yine bir kış akşamı gel
Yada al başımdan hüsran dokuyan ellerini
Beni ben bile anlıyamazken seni anlamaya çalışmak varya
Gözlerime mil çektin madem hasret ırmaklarına sessizce akıver gitsin


KATYA
01.01.2023