Sanat güneşimiz Zeki Müren’e rahmet, sevgi ve saygıyla...

//
.
.
.

tenim
tuz tadı
ben çıplak,
martılar çıplak.
aşk.., aşk ki yasak
yanı başım ama uzak..
hayat denilen o kurguya
kıyısız, kayıtsızım bu aralar
karaya oturmuş mavi gibiyim
yosun bağlamış gözüm, kirpiğim
güvertesiz isyanım anla bir başıma
gibi, gibiyim daha ne deyim be gülüm


sessiz,
kimsesiz
eşsiz, ertesiz
yarını olmayan
düne küs günüm
sükut-u her lisanda
gelmişime, geçmişime
en çokta içimden bir türlü
geçemeyişlerine bin küfürüm.
içim avlusunun menfezlerinden
her şey geçti, gitti, bitti ömrümden
bir tek sen kaldın geriye bana dünden


aşk
çıplak,
ben çıplak,
ağaçlar çıplak
düşüyor dallarım,
üşüyor yapraklarım
al git, git artık.. bende,
çoğalan, m’ayalanan seni
sök, sök artık sökebiliyorsan
yuvalanan, yavrulayan sensizliği..
içim dergahımdan bilmemdir neden
asla uğurlayamadığım tek gidendin sen

“şimdi.....uzaklardasın gönül hicranla doldu
hiç ayrılamam derken kavuşmak hayal oldu”

.
.
.
//



ilhanaşıcıocakikibinyirmiüç