BİLDİM!

Kulluk diye isteneni hep vermiş
Erenim sanmıştım kendimi ermiş
Meğer ne kadar çok günahım varmış
Defter-i âmâlim gelince bildim!

Topraktan gelmişiz fakat unuttuk
Unuttuk toprağı çamura yattık
Yattık tembellikle hapları yuttuk
Kalbimizden hasta olunca bildim!

Zamanla faydasız buldum eyvâhı
O yüzden terk ettim, âh ile vâhı
Rahmet kapısında cuma sabahı
Ellerimi bomboş bulunca bildim!

Eyvah deyip pişmanlıkla arama
Son pişmanlık çâre olmaz yarama
Her yaranın bir dermânı var ama
Dermansız saçları yolunca bildim!

Güvendim gençliğe yaşarım sandım
Bilemedim, fâni, dünyaya kandım
Nemenem belanın neyine yandım
Canımız çıkmadan ölünce bildim!

Nefsimizin defterini dürmeyi
Yaşıyorken iflasını görmeyi
Rabbimizin rızasına ermeyi
Mahşerde incecik kalınca bildim!

Murat Kahraman Murâdî
01.01.2023/İst.