BUSEN KELEBEK
İçimdeki yılların boşluğunu kimse dolduramaz.
Yüreğimin ne kadar yorgun hiçsiz olduğunuda. Vicdanımın yeri geldi pert ve yeri geldimide buz. Kalbim çok defa ağrımıştı sensizlikte her gün. Kokunu özlemiş ve hatda kokunun izi kalmışdır, Diye etrafı arayan benliğim acılarda kıvranmıştı. Solan bahçem vardı adeta içimde çiçekleri solmuş. Bağı bahçesiz duvarları yetim kapısı öksüz. Son dokunuşun son busen kelebek gibiydi anne. Varlığın yokluğun olduğu olmadığı kadarsın işte. Çok defa sarılamadım onca yıllarda ve öpemedimde. Benden çalan zaman ve beni benden alan sensin. O güzelim duyguda ne hissettim ne de görebildim. Kalbim acıyor desem mısralarda yer alırmı harfler. Ben geç kaldım sende geç kaldım ve biz yaşadık. Acısıyla tatlısıyla bir hayat geldi vurdu ve geçti. Şimdi baka kaldım içimde ukte kalanlara yarim. Onca iğne batarken sağ kaldım en sevdiğim. Şimdi yaralarla yaşıyor canından bir parça olan. Çiçek açıyor bir gün diğer gün kaktüs misali. Son dokunuşun son busen kelebek gibiydi anne. Özlemle hasretleyim belki sınavdır geldi geçti . Bu bir imtihan ve sonu şükür sonra şükranla bitecek. Seni seviyorum en içten en derin kalbimle. Baharımsı 26.12.2022 _ 23:07 |
Kutlarım duygulu şiirinizi.
Sevgiler, esenlikler.