TABLO 2 EnstantaneTablo 2 Enstantane Dostlar Bir zamanlar Benim de Irmakların çağıldadığı Bir vadiydi yaşamım Bir gün ansızın O gülü kucakladım İhtirasla sarıldım ona Bulunca onu tatsız tuzsuz Yitip giden pırıltıyı Onulmaz sevinci Olanca hızımla kaçtım O dünyadan O yıkık o harap yerden tiksindim Ey cahillik ey yoksulluk ey saflık Sizinleydi tüm yaşantım Varım yoğum dünyamdınız şenliğim Beynimdeki düğmeleri kopardım Rüya neymiş hülya neymiş anı ne Sevinçler yasakladım ümitleri yok ettim İçimdeki o canavar kudurdu Benliğimde ne buldumsa mahvettim Tükenirken şeytanlara emrettim Yok edin suçlarımın izini Çığlıkları durdurdum ağlayışı susturdum Tanrım talih yetmedi Batakları yurt edindim umutları savsakladım Çılgınlıklara sarıldım koyuldum Tanrım talih yetmedi En sonunda hakikati anladım Yokladım çizgisini geçmiş günlerin Dönmek için yeniden o günlere Doyurmaktı kursağımı niyetim İyiliktir o Al bir serüven daha sana Bir sansar olarak kalacaksın sen Diyen oydu tanıdım şeytan Beni taçlarla ağulayan altın Kahrol olanca ihtirasınla Diyerek Haykırdı o iğrenç gülüşüyle İşte bencil bunacaksın sen Koskoca bir budala Ama şeytan bırak beni Daha körpe birini bul ben bittim İsteme artık benden Korkunç günah işlemememi Ben Bir kaç arık sayfa için Bu çokça kirlenmiş ömür defterini Yıkıp kül edeceğim Ahmet Kemal |
Saygı ve selamlarımla