YOK ARTIK
Güz ayında düşen, yaprak gibiyim.
Sevdalar tükendi, umut yok artık. Heycanım kalmadı, ölü gibiyim. Dizlerim yürümez, derman yok artık. Gerçekten uzağım, serap görürüm. Bozkırda kar gibi, her gün eririm. Bilinmez bir yere, doğru yürürüm. Güllerim açmıyor, dalım yok artık. Yaş kalmadı’ ki akmaz, gözler isyanda. Dermansız dertlerim, kabuk yaramda. Kavuşmak imkansız, dağ var aramda. Yâre söyleyecek, sözüm yok artık. Anlatmak çok zor, bende’ ki beni. Çileyle geldi bak, ömrümün sonu. Gidemem’ ki bağlandı, sılanın yolu. Ne desem derdime, çare yok artık. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |
Rers sevgi ve iözlem vardı,
Hakikat vardı,
o çok güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı
düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla