tanrının rüyası afilli olur
ben tanrı değilim
günahlarım var ne cennet benim ellerimden çıktı ne cehennem sadece insanım tövbelerim kadar ben tanrı değilim zamanım geçerken dur diyemem bir ufkun rengini gözlerim değil özlemin belirler , ben bilemem ben tanrı değilim yorgun düşen parmaklarımdan çıkan sanat bile yorgundur üşenir dudaklarından akıp giderken bir tek düşenin kalbine dokunur ben tanrı değilim güzellikler bahşedemem senin gibi karanlıkları aydınlatacak ateşler yanmaz ellerimde fikirlerim olabilir en fazla birilerinin dünyasında unutulmuş söylenince hatırlanan ben tanrı değilim belki de bir tanrının rüyasıdır bu yaşam o uyanınca bizlerin öldüğü... |