BOZKIR
Gözünü ayırmadan
Baktı seyir halindeki camından Bozkıra Boşvermiş toza, toprağa Bir de gördü Bin dirilen kızıl otları Toza, toprağa nispet Kalkan başları Bir tebessüm belirdi Bıyıklarının bitiminde Gamzelerini gölgeleyen Dudaklarını örten Gün ışığı sönmeye yakın Ayaz selam getirdi Kulaklarında demirin sesi Bozkır yüzü bu selamı bilirdi |