İNSAN
          Yusuf Yılmaz

Bazen öyle bir an gelir ki
Karanlıkta güneşin doğduğunu sanırsın.
Ne giden geri gelir
Ne de kaybettiğin zaman.
Bu yüzden harca  zamanı
Ve paranı.
Bakarsın  her şey kötüye gider
Ne para kalır ne zaman.
Kendini değıstir
Hem
Varlığınla  kazanırsın
Hem zengin olursun.
Yoksa  yok olursun.
İyilikten asla şaşma
Düşmanın da olsa.
Unutma
Yaşattıklarınla yaşarsın.
Mevkiinle daima yükseklerde  olursun.
Öğretmenimden bir öğüttü:
’Sabır ’ yazın baş ücunuza asın.
Acıyı başkalarından  hissedersen adamsın.
Küçümseyen insan küçüktür
Kendinden başka hedefin yoksa
Bu sana en büyük kötülüktür.
Çamur atarsan ellerin kirlenir
Unutma her hareket derstir
Gören göz
Duyan kulak
Atan yürek
Damarlarında akan kan
Nihayet  insan kemikle ettjr
Bu et bu kemiğe  can hürriyettir
Ruhsuz insan ise cesettir.