Ankara'nın bozkırı
Almaya evlat kokusunu
Düştük Ankara yollarına Bugün Ankara Soyunmuş grisinden Pembe Sarı Beyaz Kırmızı Mor Rengarenk libaslar giyinmiş Veda etse de yeşiline Cemreler tekrar getirecek can suyunu Örtünecek çıplaklığına Huzur sinmişti sokağa Oturduğum sırça köşke Evlat kokusu can parçası Bağrına basmak İlk kucağa alışın heyacanıyla Evlat ocağı Saraydır köşktür Şu zalim dünyadan aldığın en değerli murattır Babadan sonra Dayandığın güvenli dağındır Hem sevdan hem sığınağındır Az biraz tadı kekreye çalar olsa da Cennet bağının en tatlı meyvesidir "Menekşe" |
evlat bir başkadır yürekte
tebrikler
nice şiirlerwe