YOL YORGUNU - 2
Taa Fizan’dan geliyorum hancı
Ayaklarım toprak kokuyor içim dışım toprak Havam suyum nefesim Toprak kokuyorum toprak.. Vuslattır bana her zerrem toprak Yol alıyorum sessizce Harf aşımına uğramış cümleler bırakarak... Heyhat hancı Vakit çalabilmek vardı şu hayattan Dokununca donmalıydı zaman En güzel anında durmalıydı dünya Durmalıydı görmeliydi beni Zaman kırıkları arasında bir ben Beni tutsak kılan bir hancı Buz kırıkları sararken her yanımı Üşüyen ben ve gülümseyen hancı.. Ah hancı Dokuzuncu ayın dokuzunda dokuz doğuran ben Göller var okyanuslara gebe Çırpınan ben bağıran ben.. Yudum yudum içime dolan Ve ciğerlerimi kavuran tuzlu su İm ile dat arası gidip gelen bir haykırış Boğulmak ıssız dehlizlerde Bırakıp ruhu sonsuzluğa Hissiz ve duyarsız... Hancı.. Azad et tutsak yüreğimi Aç beş sürgülü demir kapılarını Uçsun ömür kafesinden ruhum Mevsim bahar Nisan yağmurları yıkasın tenimi Sabah meltemleri defnetsin, Tüm sızlayan duygularımı Aç kapıyı aç hancı Taa Fizan’dan geliyorum Yol yorgunu yüreğim.. Selma Çanakçıoğlu 2017 |