Taa Fizan’dan geliyorum hancı
Ayaklarım toprak kokuyor içim dışım toprak
Havam suyum nefesim
Toprak kokuyorum toprak..
Vuslattır bana her zerrem toprak
Yol alıyorum sessizce
Harf aşımına uğramış cümleler bırakarak...

Heyhat hancı
Vakit çalabilmek vardı şu hayattan
Dokununca donmalıydı zaman
En güzel anında durmalıydı dünya
Durmalıydı görmeliydi beni
Zaman kırıkları arasında bir ben
Beni tutsak kılan bir hancı
Buz kırıkları sararken her yanımı
Üşüyen ben ve gülümseyen hancı..

Ah hancı
Dokuzuncu ayın dokuzunda dokuz doğuran ben
Göller var okyanuslara gebe
Çırpınan ben bağıran ben..
Yudum yudum içime dolan
Ve ciğerlerimi kavuran tuzlu su
İm ile dat arası gidip gelen bir haykırış
Boğulmak ıssız dehlizlerde
Bırakıp ruhu sonsuzluğa
Hissiz ve duyarsız...

Hancı..
Azad et tutsak yüreğimi
Aç beş sürgülü demir kapılarını
Uçsun ömür kafesinden ruhum
Mevsim bahar
Nisan yağmurları yıkasın tenimi
Sabah meltemleri defnetsin,
Tüm sızlayan duygularımı
Aç kapıyı aç hancı
Taa Fizan’dan geliyorum
Yol yorgunu yüreğim..
Selma Çanakçıoğlu 2017