Kurumuş dalında yeşil yaparakları
Kurumuş dalında yeşil yaprakları
Dokunsam parçalanıp yere düşüyor Gözle görülür yaşar sonbaharları İç dünyasını bilmem dıştan üşüyor Gezer hayatın kuytu yalnız Köşelerde Düşünceli suskun gezer derinlerde Aklı cevapsız soruların peşinde Kimse bilmez nedir mekanı adresi Karışmış birbirine saç sakaları Bilinmez varmı kanayan yaraları Anlatmaz da kendine saklar sırları Bilir zaten kimse onun dertlilerinde Gittikçe çoğalıyor yalnız insanlar Eskiden daha çoktü mutlu olanlar Artık oldu adları kayıp zamanlar Gönüller eskisi gibi vefa bilmiyor |