ALTI YAŞIMDI
öyle alacaydı ki rengi hayatın
ne hüzzam kadar gri ne hicaz kadar maviydi altı yaşımdı ninniler söylerdi annem saçlarımı tarayıp yollarken bir karanlığa öyle uzundu ki geceler altı yaşımdı bir masaldı düşlerimde rengi gökyüzünün silinip giderken biraz solgun, biraz yorgun... belki denizden bir damla belki gökyüzünüzden bir yıldız kayboldu... altı yaşımdı bir beyaz gelinliği sırtlayıp çıkmıştım oyunlardan saçlarımda tel tel korkular ve ben çareslz bir yıldıza umuttum altı yaşımdı belki de ölmek gibi bir şey olmalıydı ne renk soldu ne acıdı şiirin canı belki de uzak yurtların kapısı açık değildi cümle renkler zatıma azade.. altı yaşımdı annemin elleri bir bozkır dikeni gibiydi bütün yaralarım içine kanarken annemin elleriydi her yanım kan revan solsam ruhu duymazdı kalemde kelamın fırçada rengin oysa ne çok rengim vardı bir şiire sığamadım altı yaşımdı bütün renklerimi çaldılar benden beyaz bir gelinliğin ardına saklayıp bütün oyuncaklarım benden önce büyüdü altı yaşımdı FATİH ŞAHİN IŞIK ŞAHBEYİT |