...REHİNE BIRAKTIM UYKULARIMI...An geldi Şansıma düşen fırtınaydı An geldi Gece kıvrım kıvrım dolandı kuytuları Tam göbeğime kuruldu sancıları Ne tutabildim ne atabildim Sahiplendim çaresiz Büyüdü büyüdü Boyumu aşkındı dalgaları Yuttu seslerimi kimseler görmeden Benimle ağladı bebekler bilmeden Karınları aç diye doyuruldular Yaralarımdan biriktirdiğim kanlar Göğü kızıla boyadılar Her baktığımda hem bitmeleri yaşadım yeniden Hem saçtığım kayboluşlarımı Bir türlü bulamadım ece oluşlarımı Sanki tüm olmazlar oldu durdu Zorluk nedir imkansızlık nedir tanımadan Arsızlığın gereksiz haliyle Yalnızlık sarıldı sinsice Kararsızlığın ellerinde kayboldu yok etmeler Bir he dedi bir caydı Caymalarından bolca suç doğdu Suçlarını saklamak için yalan doğurdu Yalanlar cazipti de Ah şu doğrular olmasaydı Yokluğa aşina saatlerden Tutam tutam ağrı çalıp Ellerimden yaş dökerim her mısrama Gölgeler kan revan dolaşır etrafımda Sırılsıklam can bulaşır kömür ucu yazılarıma Ve islenir Ve yağmur sayıklar arınmak için Dilleri pelesenk şiirler satırlardan fırlar Ne hikmetse bir türlü anlaşılmazlar Kuşlar gagasında taşır Göçlerine azık hasretlerimi Her sabah güneşten önce martılar kanatlar Geceden kalma çığlıklarımı Ve ben birgün diyerek Rehine bıraktım Huzur karşılığı Karanlıkları unutturacak uykularımı... ASLI DEMİREL... |