HASTANEDE BEKLERKEN YAZDIĞIM VE SONRASINDA ALİEMREMİ İLK KUCAĞIMA ALIP BIRAKTIKTAN SONRA TELEFONUMA DEVAM ETTİRİDİĞİM ANLIK KELİMLERİN DÖKÜMÜ.

Her insan tek olmak ister
Taa ki çocuk sahibi olana kadar
Şimdi hastane köşesinde seni beklerken kalemim duygulandı
Yüreğime oğul hasreti düştü
Sabırsızım,
yiğit kadınımın sesini duyuyorum
Ablan doğarken ben kolumu yıldızlara ulaştırmıştım
Belki telefon çeker de haberini alırım diye
Oysa yanıbaşında olup bişey yapamamak daha zor
Dedimya her insan tek olmak ister
Ama şimdiden senin resmini çizmeye başladım
Ve tekliğin aksine aynı benim gibi bir erkek resmi çiziyorum duygularımın duvarına
Herkesin bakıp ta aynı babasının oğlu diyebilmelerinin hayalini
Anamın baygın gözlerine ilk sen annenle bakmıştın
Bunun kaygısı da var içimde
Ama her şeye rağmen güzel olacağı kesin
Hem de Ali olarak
Ebelerde telaş var evlat
Acaba senin telaşın mı
Kapıda başka heyecanlı babalarda var
Hepimiz devekuşu gibi boynumuzu sağa sola çevirmeye başladık
Ve gülen gözler bana geldi
Yiğit oğlum sen oldun
Beklediğim en güzel müjdeni en büyük heyecanla duydum
Aman Allah’ım
Çok sevdiğim şeye dokunmanın korkusu oluştu yüreğimde
Ya severken incitirsem canımdan bir parçayı
Yiğidimin anasının gururlu bakışlarını görüyorum
Bir o kadar da yorgun
Ama olsun kucağıma almam lazım
Alırken canın yanarsa benimde yanar ve hissederim mutlaka canımda
Şimdi kollarımın kalınlığını sevdim
Ellerimin etli olmasını sevdim
Çünkü oğlumu incitmeyecek usulca uyumana yastık olacaklar
Büyü
Büyü de babana yoldaş ol yiğidim
Büyü de babana doğru evlat ol ALİM
Büyü de babanın arkadaşı, iş yoldaşı ve fikir dostu ol.
Eee oğlum şimdi sıra sende
Ve oturum şükredelim Rabbimize
Birken iki olduk annenle
Sonra iki beden de bir can olduk
Şimdi ise dört olduk ve dört dörtlük