Düşünme, dostum.
Düşünme.
Düşüne, düşüne ben bu hale geldim./ bak bana,
Çürük, bir ağaç gibiyim şimdi.
Üflesen yıkılıp kalacağım.
Buna rağmen yapıştım direniyorum hayata.
Direniyorum.
Hayat, yaşamaya değermiş diye.

Düşünme, dostum.
Çile de bizim için, hastalıklar da sağlık da bizim için demediler mi sana,
Her çilenin vardır bir sebebi, vardır bir faydası onuru var
Vardır.
Derdi veren Allah, canı veren de, yine Allah can senin değil ki!
Can bizde emanet iken, düşünmek niye /arkadaş
Düşünmek niye. Diren yapış hayatın kolundan
Hayat yaşamaya değermiş diye.

Düşünme, dostum.
Şükret haline beterin beterinden sakla beni de, yalvar Allah’a yalvar
Duyar sesini.
Gücü verecek o, çareyi verecek yine o değil mi / arkadaş.
Bana, sana düşen sabretmek değil’ mi?
Neşelen, gül eğlen bırak hayatın kollarına kendini benim gibi
Hayat yaşamaya değermiş diye.

Evet, dostum.
İşte böyle,
Ben de senin gibi düşünmüştüm bir zamanlar.
Keşke boş verseydim hayata, keşke boş verseydim yaşaydım hayatı doyasıya
Gülüp geçseydim her zorluğa, kadermiş deseydim.
Hata etmişim.
Ben yaptım böyle bir hata, sen yapma / arkadaş.
Gül eğlen, neşelen.
Hayat yaşamaya değermiş dye.