Ey peyker û gömleksiz dünya!
Bu can,kıskanç nevada bedbaht
Bu sükut,ayrılık sokağında şah û taht.

Oldu sema,sana seda ile bed-u baht
Ne dem düşünse seni billur bakışlın,
Yok olur aniden arz-u yevâ ile sefahat.

Fani midir,bilinmez vicdanın
Baki midir,ölçülemez ihanet-i ayrılığın?

İhanet mi,bilemedim ey yar
Diyar diyar gezdim de göremedim,
Bir meçhul divane oldum da öğrenemedim
Ne çareyi ne de çarenin bin û bin avare halini...

Cennet saydım benliğimde saklı olan seni,
Meğerse cehennemden farkı yokmuş
Geç ama çok geç anladım kalbimin sensiz halini...

Bir sonbahar çiçeği gibiydi kırık vicdanın,
Dem û dem de varlıksız oldu masumane ayrılığın.

Ey kar kristallerini ışık zanneden yar;
Cennette olsaydı bu yaralı can,
Hakimi de,zül-celali de sen sanıp yol alır mıydı ey canan?

Ey payitaht yolunda,yolunu şaşırmış avare-i ben!
Şu gökyüzü toprak,toprak ise yağmur olsa
Şu insanoğlu yılan bakışlı simalarından,
Korkusuz zannedilen yorgun istikballerinden vazgeçse;
Sen o dem diyebilir misin ki, Allah yoktur?
Haşa ve kellâ!

LARDES SYMPRA