AĞIT(Zeynep’in Recep’e Ağıdı...) Zeynep, yedi köyün tek güzeli Yedi köy bilmiş onu O görmemiş kendi köyünden ötesini Yedi can itmiş rahminden İkisi tarla mahsulü Üçü ebe işi İki tanesi Recep’in doğurtuşu Hepsi kendi dölü… Yedi köyün yedi yiğidi sevmiş Haberi bile olmamış Zeynep’in Yedisi de azılı düşmanı şimdi Recep’in… Yedi köy toplanmış meydana Düğününde yedi ayrı Zeynep türküsü Yedi yiğit gitmemiş düğüne Recep bilirmiş yedisi de vurgun ‘Bana varmaz ya’ demiş içinden Yine de çalmış Zeynep’in kapısını Caizse almış tapusunu Ebemkuşağı Zeynep… Düğün günü görmüş Recep’in gözlerini Ayırmamış gözünden Çıkmamış bir gün bile sözünden Otur demiş, oturmuş Sus demiş, susmuş Zeynep yemek Zeynep su Zeynep çamaşır yu Zeynep doyur çocuğu Zeynep Zeynep Zeynep… Recep’in ezberi Zeynep Budur sanmış dünya düzeni… Asker ocağına gitmeden yiğidi Doğmuş ilk bebesi Recep gelesiye olmuş ikincisi Sonrası Allah vergisi demiş er’i Çalışmış, didinmiş, aç kalmış, açık bırakmamış Ne Zeynep’i ne de el kadar sabileri Çapa yapmış, zeytin toplamış, pamuk atmış Nafakasını toplamış bebelerin Çalışkandır Recep’i, Zeynep’in… … Yedi köyün yedi aşık yiğidi Sindirememişler geçen seneleri Düşünememişler Zeynep’in her gece soyunup Recep’in koynuna girişini Dönmüş gözleri Anlaşıp kırmışlar Recep’in kalemini Cuma günü alacaklar canını Namaz dönüşü, meydan yeri İşte o kara günün şahidi Ellerinde hançer ‘Vazgeçelim.’ dememiş hiçbiri Recep’in hançeresi olmuş, ilk aldığı hançer darbesi Köylü çaresiz bakakalmış Recep nefessiz Yemiş yedi gencin yedi hain sillesini Son nefesinde bile sadık kalmış Nazlıcan’ına Şahadet gibi çıkmış kanlı ağzından ‘Zeynep’im…’ Sızlamış kalbi o dakika Zeynep’in… … O meydan bir tek Zeynep’in düğün günü O kadar kalabalıkmış Öldüğünü gören yedi genç hemen oradan dağılmış Köylünün ağzını bıçak açmamış… Zeynep atmış kendini avluya habersiz Of demiş off… ‘Of değil Allah şükür’ Ne gelirse senden gelir, ‘Al içimden kasvetini’ Bir çığlık duymuş inceden ‘Koşun! ’ demiş biri ‘Koşun! ’ ‘Meydan yeri, yas yeri, Meydan yeri, mahşer yeri…’ Zeynep anlamamış önce olanı biteni Takılmış köylünün peşine Unutmuş evde bıraktığı bebeleri Kor düşmeye görsün bir kere Sezmiş Recep’e bir şey olduğunu Yırtar gibi geçmiş meydana varan yolu Aralayıp kalabalığı görmüş kanlar içinde yiğidini Sonrası feryat figan Sonrası asra ayan Sonrası akla ziyan… Recep miydi vurulan? Zeynep miydi kanayan? Recep miydi ölen? Zeynep miydi gömülen? … Hala çınlarmış kulaklarda sesi… Recep gitti, Recep’im gitti… Zeynep bitti, Zeynep’in bitti… Revamıydı kime kin etti Kimin kinine kurban gitti Recep’im, benim helalim Toprak mı saracak şimdi seni? Kurban olduğum uyan Kanına boyandım uyan Dayanmaz bu can uyan… ‘Görme’ diyorlar şimdi Zeynep’i O gün gibi yanıyormuş içi… Burcu Bir |
Ebemkuşağı Zeynep…
Düğün günü görmüş Recep’in gözlerini
Ayırmamış gözünden
Çıkmamış bir gün bile sözünden
GÜZELDİ..YÜREĞİNİZE VEDE KALEMİNİZE SAĞLIK..