3
Yorum
9
Beğeni
4,5
Puan
446
Okunma
Yapbozdan Bir hayat var önümde.
Parçalarda ailem eksik,
Sevdiklerim eksik,
Ben eksik.
İntihar mektupları yazıyorum
Bir umut beklediğim yarınlarıma
Kendimi kendime anlatıyorum;
Keşkelerim, hüzünlerim, kimsesizliğim..
Gittikçe artıyor yorgunluğum
Çoğu zaman dayanamıyorum
Pes ediyorum.
İntihar mektupları yazıyorum kendime.
Umut,içimin hiç uğramadığım bir köşesinde.
Yolunu, adresini bile bilmiyorum.
Her yol hüzne çıkıyor
Nereye gitsem hüzün karşılıyor beni
Başka kimsem de yok zaten,
Bunca Sevdiklerim arasında!
En zoru da bu zaten;
Bunca kimsem arasındaki "hiç"kimsesizliğim.
İntihar mektupları yazıyorum kendime
Dayanamayıp dökülüyor gözyaşlarım
Kendime bile anlatamıyorum hiç kimsesizliğimi
En zoru da bu zaten;
Bunca kimsem arasındaki "hiç"kimsesizliğim.
5.0
75% (3)
3.0
25% (1)
Cevap Yaz