Tek suçlusu dilim
Sevginin azarını yedikçe
Bahanelerim çoğalıyor Kendime Bir suçlu arıyorum O da dilim Seni Her gün görmenin telaşını yaşıyor Ne çok zorluklar çekiyor Karşına çıkıyorum İki kelimeyi bir araya getirip Seni seviyorum Diyemiyor Dilimin Kalemim kadar cesareti yok O Yutkunmayı seçerken Kalemim Her defasında seni sevdiğini yazıyor O da sadece Kağıtlarda kalıyor Konuş diyorsun Dilimin her kurduğu cümlenin noktası karamsarlık Öyle güzelsin ki O Hayat dolu gözlerinle Sen gökyüzünü seyrederken Sana Gecenin içinde Ay’ın yalnızlığınımı anlatsın Gündüze kızgın güneşin öfkesinimi Hayata doğru bakmak ne güzel Sen aşk görüyorsun Ben ayrılık Dilim Bu kadar saçmalıyor Yüreğim ne yapsa toparlayamıyor |
Çok güzel bir serbest şiir düşürmüş sayfaya Mahir kaleminiz.
Kutlarım gönül sesinizi.
Esenlik dilerim.