Ölüme gebe insan doğurur sezeryanla
Artık gözlerimde tanrıyı görmüş kadar bir yük var
Artık perdesi kalkmış kahinat ile benim Ne karanlıklarım aynı ne gündüzlerim sahra Artık uyanıyorum buhranlı sabahlara Artık hüznüm akıyor tenimde kesiklerden Zaman anlamsız bir obruk ne eksik nede fazla Beyanı zor cümlelere saklanan da bendim Artık darağacından almıyor beni yazmam Sözler eksik fark etmiyor derinlerde yatanlar Fırtınalar da kopsa kıpırdamayan yaprak Dengesini kaybetmiş bir alem doğuverdi Ölümden ötesi silindi akıllardan İnsanın fıtratında cennete giden yol yok Varken adem oğlu yeryüzünde cehenneme gerek yok |