MAZOŞİST ŞAİR
Ey gönlümün sahibi neyi beklersin neyi?
Ben seninle öğrendim sevmeyi, sevilmeyi Lakin hala sönmedi içimde aşk yangını Bu kalbe sen tattırdın aşk adına her şeyi Tahtına oturtsak da gönül melikemizi Hasret taşa çevirdi sabır melekemizi Aşka duyduğum sevgi aşık eyledi beni Sevgiye döndürdün sen gurbete öfkemizi Mazoşist bir şairim, ateşe attım beni Hasret yangınlarında kavurdum durdum teni Ne elin tutabildim ne de göz göze geldim Parçalanmış uykuda arayıp durdum seni Ey sevdalı kalplere hasret çektiren kadın Söylesene gurbet mi yoksa hasret mi adın Aşka hasret, acıya rengi veren sen misin? Yoksa çile çektirmek midir senin muradın Ayrılığın sancısı sarsa da tüm bedeni Yine de dönsün ister gönül çekip gideni Coşari çırpınsa da çıkmazların içinde Seven kalp affediyor kalbe zulüm edeni 06.10.2022/Samsun İbrahim COŞAR |
Güzel bir şiir düşmüş sayfaya
Saygılarımıla