öyle alıştım kiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın yine yeniden
// . . . bugün nefesimi, nefsimi tutasım az bir parça ölesim, çok parça da gidesim var bir periliçe kanadında tutunup kalasıma inat mı inat uçasım var bugün sus’uma, susasıma inat her lisanda diyesim, körlüğüme tezat göresim var kime diyorum alın sizin olsun sizin yeni yetme hüznünüz aynalar da sizin olsun olamadıktan sonra aynalara bakacak yüzünüz “ahh ulan” larımı meze yapıp “of ulan” diyene kadar içesim var sızasım var kalabalığına yalnızlığın salkım saçak bir şiir kadar kusasım var, sızlayasım var köşe bucak kimsesiz şehir kadar bak mevsim ne sonuna bahar ne de baharına bir ilktir dalında tomurcuksa inan aşk mevsim yağmuruna çamursuz toprak, toprağına da açan gölgesiz güneştir,eştir amin diyesim var olmayacak dualara tüm boşluklara dolasım olanaksızlığıma da olasım var susuz yangın olup dünyayı yakasım, kanayasım var gülican diyetinde dikenime öyle karıştım, öyle katıştım ki körfezine ey aşk.. öyle alıştım ki imbatına inan ne lüffundan ayırabilirsin beni ne de huyumdan, suyumdan ayırabilirim seni… . . . // ilhanaşıcıekimikibinyirmiiki |
Dünya döndükçe ihtimalleri var çıkmaz sanılan karanlık sokakların da aşk’a...
Saygılarımla iyi akşamlar diliyorum usta kaleme...