Kurudum da kadîd oldum kumlarda
Sefer bekleye bekleye her gün ben.
Enginlerden bir rüzgâr esmez mi serin serin
Pul pul ürperişler geçer içimden.

Bir gün atlayıveresim gelir şu kıyılardan
Işıl ışıl, yeşil yeşil sulara.
Al başını çek git der, deli gönül
Verip kendini bir büyük rüzgâra.

Tâ yanıbaşında durup da böyle
Hasretini çektiğin şeylere hasret gitmek...
Hem tut, o sular için halkol, hayat ol;
Hem tut, sonra o sulara hasret çek.

Biraz dalacak olsam tâ içimden bir şeyin
Çıkıp dolaştığını duyuyorum denizde.
Ama öyle bitirmiş ki kum beni
Ardından bir türlü gidemiyorum işte.

Bazan ayak sesleri duyarım dört yanımda
Bakarım masmavi, levent bir umut
Bakarım sülün gibi bir serene sarılmış
Püfür püfür bir bulut.

Başımı bordamı dövsün dalgalar
Tuzlar tahtalarımı ısırsın istiyorum;
Çek beni fırtına, çek beni deniz,
Bırak beni sahil, bırak beni kum
İnsaniyetinize sığmıyorum!