GÜN KÖMÜRDEN KARADoğa uyandı sabaha, Gün kömürden kara diye... Lokmasın çaldı kadehe, Gün kömürden kara diye... Yerin derininde vardım, Beyaz içinde karardım, Ne yeşerdim ne sarardım, Gün kömürden kara diye... Ağıtlara sığmaz adım, Uçmağa kalkmaz kanadım, Saçları sonkez taradım, Gün kömürden kara diye... Kağıttanmış kaderimiz, Eksilmezmiş kederimiz, Dönülmezmiş seferimiz, Gün kömürden kara diye... Karanlığa sır gizlenmiş, Aydınlığa sur çekilmiş, Ölüm dili gür seslenmiş, Gün kömürden kara diye... Bir lokmayı ikilere, Çıksın diye incilere, Haber salın izcilere, Gün kömürden kara diye... Evden helallık almadan, Canana canı sormadan, Ağaç kurur yaprağından, Gün kömürden kara diye... Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 14.10.2022 |