Ey beni dilden dile savuran Kalem !
Bana öyle bir cümle söyle ki ,
Hem sır gibi uzak olsun ,
Hemde kimsenin aklından çıkmayacak kadar yakın .
Sana öyle birşey yazdırsın ki ellerim ,
Hem sevgiliyi en anlaşılacak şekilde anlatsın , Hemde O’nu bir kördüğüm gibi çözülemez kılsın .
Gözlerim;
Sayfalara bakınca anlatılmaz olan duyguları ,
Kalemden dökerken;
Dilim durmak bilmeyen kelimelerini sana ithaf etsin .
Sen ki benim sır gibi sakladığım içimde ,
En çözülmez sade bir hissiyattan ibaretsin .
Sen ki benim gözlerimde bir damla yaşın nedeni olurken ,
İkinci bir damlaya duvar olan tebessüm madenimsin .
Seni andığı zaman düşüncelerim ,
Gözlerim hayalinden mahrum olduğuna utanır . Avuçlarımdaki kum tanelerince mutluluk ağır gelir bana ,
Seninle paylaşasım var .
Rüzgar çalmasın mutluluklarımı ,
Hadi gel de bi çare ol avuçlarıma .
Parça parça bölüşelim mutlulukları .
Daha sonra nefesimizle üfleyelim kum tanelerine
Ve hayat verelim tüm yalnızlıklara dua dua......M.K