KENDİMİ BİLMEZEM


Farkında olmadan;
Sevmediğin soruyu,
Soruyorum, üzülüyorsun.

Selamdan sonra gelen;
Zorunlu ve frensiz kelimeyi,
İster istemez, seslendiriyorum.

Sormazssam,
Kendimi suçlu hissediyorum.

Sana karşı;
Suç işlemiş gibi,
Mahçup oluyorum.

Aslında;
Banada sorulduğunda,
Benimde canımı yakıyor.

Hani;
Cevap vermemek,
Ayıp olmasa, gülüp geçeceğim.

Yani;
Arasıra, sana hak vermiyor değilm..!!

Cevap verirken;
Yüzüme bakıp, içinden
Bana kızdığını hissediyorum.

Maksadım;
Seni birkez daha,
Yıkmak değil ki.

Derin; Derin
Nefes alışınla,
Kırıkçılarını, yıkıcılarını
Hatırlamanı istemem ki.

Sana tutunmuşken;
Yılların günahı gibi,
Savurmanı istemem ki.

Her selamımın ardında;
Bugün nasılsın dediğimde,
Çok iyiyim, keyfim yerinde
Dediğin günleri özlüyorum.

Biliyor musun..?

Bende bu aralar, iyi değilim.

Nasılsın soruma;
İyi değilim, yorgunum
Diyorsun ya...!!

Canım yanıyor;
Gözlerim kapanıyor,
Kendimden geçiyorum.

Canımı yakan;
Çocukluğumun, gençliğimin
Yorgunluklarını, kırıklarını
Omuzlarımda hissediyorum.

Utanmasam;
Oracıkta, yıkılıp kalacağım.

Kendimi bilmesem de;
İnan seni, çok güzel anlıyorum..!!

Pişmanlıklarimdan;
Kaçmak için,
Yorgunluklarımı;
Kırgınlıklarımı, sırtladım.

Misafir ettiğin;
Yorgunluklarından,
Kırgınlıklarından, göç ediyorum.

Sana dokunmadan;
Sarılmadan, gülümşeden
Ardahan’a gidiyorum.

Gitmeden;
Belki de, son kez soruyorum..!


Nasılsın..?


Bilent ATALAY
14*10*2022
Bursa