YOKLUĞUNDA
dışarıda gözü yaşlı,kasvetli yılgın bir sonbahar
içeride yanık kokulu,yalnızlığın karanlık yüzü esmer geceler aysız öyle bir dert ki amansız içten içe yanarım dumansız yıkılan hayallerim dermansız hayat derseniz acımasız harla yanan yüreğimin ocağında fokurdayan acılar kaynıyor bakiyesi gitgide azalan hazin hayatın ikindi dönemecinde her gün çay yerine hüznümü demliyorum acıları içiyorum yudum yudum içim yanarak her şeyde seni hatırlıyorum mazimizi anarak kor ateşler yanarken içimde sesimin soluğunu iyiden iyiye kısıyorum katran karası gam kasavet gönül haznesinde acıdıkça acıyor sensiz geçen günler ziyan olup gidiyor iç çekişime kemanın telleri geriliyor yetim şarkılar ağlıyor notalarında iki gözü iki çeşme bizi söylüyor bağrı yanık türküler canhıraş çığlıkları yüreğime oturuyor ruhumun dalgalarında bir köşede inzivaya çekilen düş mağduru gamzede gönlüm metruk evlerin ürkütücü sessizliğinde vaveylası arşa sirayet ediyor z/amansız pek yaman esen delişmen asi rüzgarın bilmem neydi bana kastı? sahi,neydi suçum günahım? öyle bir askıntı lodos ki... savurdu,paramparça etti umutlarımı büktü boynumu,kırdı kolumu kanadımı heba etti gün görmemiş düşlerimi kasıp kavurdu yanan yüreğimi elem yüklü,sırdaş gecelerin karası tüm benliğimi nasıl da kıskıvrak sarar karabasan gibi çöktükçe çöker üzerime aslanın ağzındaki av gibi bir süre kımıldamadan dururum nefessiz kıskaç altında bilendikçe bilenir düşüncelerim yeşil gözüm kara olur birdenbire bahtım gibi zor olsa da debelenir sıyrılırım bu kabustan sonra... takatsiz kalır,bitap düşerim yatağımda zamansız gidişine ağıtlar yakarım uzadıkça uzayan,uykusuz gecelerde idamını bekleyen umutsuz düşlerimi uyuturum gönül mahzenimin zindanında sarpa saran yaşamın gelgitleri arasında iflah olmaz,hatırı sayılır divaneyim sensiz nasıl derbederim,viraneyim ben hala bıraktığın o yerde senin bana hep dediğin gibi bir garip Aşık Reyhani’yim sendeyim hani nerede şimdi canıma can katan nefesin gelmeyeceğini bile bile yine de seni ne çok g/özlerim artık kalmadı bende yaşama hevesim her dem sol kulağımda küpe beni benden alan çınlayan sesin içimde onulmaz bir yarasın yar senden ayrı koca dünya bana dar bari her dem gir rüyalarıma da ruhunla merhem ol yarama yokluğunda... ah bir bilsen,bir görsen ahvalimi nasıl da kan ağlıyor yaslı g/özüm suratını asıyor mütebessim yüzüm deli gönlüme,hiç geçmiyor sözüm sönmüyor yüreğimde yanan közüm sensiz sudan çıkmış balık gibiyim gözüm AYLA CERMEN TÜFEKÇİ / 14.10.2022 20.Haziran.2022 de vefat eden rahmetli Sevgili Eşime ağıt... |
Huzur ve sabır diliyorum yüreğinize, Ayla hanım.
Saygı ve slam ile.