Güz Sanrısı
y a l n ı z ı m ı n elleri tutsak şimdi
tutunamaz yalnızlığımın ellerinden ilenir içimden hasretimin yangınlarına yüreğimdeki ağır yük kıpırdamaz yerinden... bir su gibi akıp gider gözlerimden hayaller boşalır gerçeğin cenderesine ağır ağır uzaktan bir karartı uzatır ellerini ellerime ıslak bir mendil bırakır onulmaz bir k a h ı r d a m l a r ellerinden... ey aşk! .. bıraktın ya bahtıma bir s i l i k y a n k ı sağırdır kulaklarım dönüşüne nasıl, bir gölgeye sinmişse ümitlerim umarsızdır bahtımın serzenişine yükselir inlemesi derinden derinden... ey aşk! .. bırak, kumsalına uzanayım yalnızlık ölsün kederinden! .. 08.08.2007 Güdül / Ankara |
Güzel bir eser
Kutladık yürekten, yalansız ve riyasız
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun, tüm şiirlerin ŞAH ESER olsun
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal