Elveda İzmir
ah İzmir...
sürç-ü lîsân eylemişim sana dün... bir bahar bozgunundan seslenmişim. dokunmuşum işaret parmağımla telvelerine pınarlarından izinsiz beslenmişim... nasıl sert eser imbatın içimde bilsen... özlemeyeceğim, dememiş miydim öldüğün gün? dün düştü! .. şimdi, özlemeye heveslenmişim... bir Kordon manzarasına kilitlendim kaldım... telâşsız sevgililere bakıyorum... ya dudaklarından dökülmektedir karanfiller yahut hep ’gül çehreleri’ vardır; bunaldım... alabildiğine sımsıkı kenetlenmiştir eller. utanıp, o ellere paha biçilmez özürler bırakıyorum... biliyorum; barış kazımak gerek kalbime... tetikte göl yeşili gözlerim. bir şeyler olmalı, yaratmalı; çıkmalısın kabrinden olur ya! belki bir mucize izlerim... bir beyit okurum zamanın kitapsız bir şairinden uyanır, bunlanırım: ümitlerim lime lime... heyhat! .. pişman bir gölgedir şimdi ayak izlerim çaresiz, dönerim sonbahar gençliğime... ah İzmir! .. ah İzmir! .. sürç-ü lîsân eylemişim sana dün. sonbahar’ a kaldın, neyleyim? nasıl, masum bir güzelliğe bürünürdün... döküldün dudaklarındaki karanfillerle ayak izlerime bir bir işte o gün hem öldün hem bir efsaneyi öldürdün... içim çok acıyor olsa da, demeye varmıyorsa da dilim elveda İzmir... elveda sevgilim! .. 19 / 02 / 2009 Eryaman / Ankara |
Emeğini yüreğini kutluyorum üstat kalemin daim olsun
_________________________Selamlar