BENDE ÖLMENE DAYANAMAM
Çınar’da sensiz, tenhalarda bir ben
Biçare, deli divane dolanıyorum Karanlık gölgenin üstüne çöküp, Caddeler nefessiz kalınca, Dükkanlar kapanıyor birer ikişer Yelkovan kovalıyor çok geç vakti Yüreğim olmuş çoktan firari Kapansın yaraların dinsin gözyaşın Aklımda kül rengi saçların Düşmüş tellerine üç beş kar beyazı Gülünce yüzümde bir tebessüm Bir sen eksiğiydin öksüz sevdamın Hırsızı oldun çocuk kalan kalbimin Hiç bitmesin hapsolsun gözlerin gözüme Birazdan doğacak güneş Varlığında olacağım yokluğuna sürgün Beni yok sayıp görmezden gelip de Firavunu, cennetlik eyleme sakın Hiç gelmediğin kadar gitme benden Bencilliğinden değil, sevdandan boğuluyorum Güneşim karanlık, gecelerimse zindanım Baharı getiren kokuna bırakma hasret Gel, gel de sende doğayım Bende ölmene katlamam Ünal TÜRKOĞLU |
Güzel bir eser
Kutladık yürekten, yalansız ve riyasız
Gönlün abat olsun, huzurla dolsun, tüm şiirlerin ŞAH ESER olsun
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça k