Kafamı kaldırdım gökyüzüne,
öylece baktım gecenin rengine,
ay Bile yarım ben nasıl tam olayım.

Tenhasına yaslanmışım kimsesizlik sokağının.
Vurdumduymazım.
Geçiyor önümden binbir çeşit renkler.
Dalmışım
gözlerimde ömrü kısa kelebekler.

Ben isyandayım ey sevgili
isyanım sana değil kaldırım taşlarına.
Neden bu kadar soğuklar.
Şehir neden bu kadar karanlık
neden yarım bu ay
yine mi talihsiz bir güne mekan açmışım.
Kendimden ne çok geçmişim.

Kafamı çevirsem görürmüyüm
geçmişimin sevda esen sıcak anılarını
sarılabilir miyim gözyaşlarına.
Tutabilirmiyim ellerinden.
Tarifi bile imkansız aşkın derinliklerine inebilir miyim yeniden

ben isyandayım sevgili
isyanım sana değil
sararan yaprakların ağaçlarını terketmesine

güneşemiydi yaprakların coşkun yeşili
ağaçtan almamışmıydı rengini.
neden bu kadar vefasızdı yapraklar.

İsyanımı gördün mü şimdi sevgili.
Hayal kırıklıklarım sana değil
seni bana getiren yollara.
Ben düşmüşüm aşkına
tüketmişim umutları elveda bakışına.
Suretime işlenmiş gözyaşlarımla
baka kaldım paslanmış kurşuna.

İntiharın eşiğindeyim sevgili
intiharım sana değil
yarım kalmışlıklara.
Tutunamadığım mutlulukLara.
Teslimiyetine gündüzlerin
asaletine gecelerin
gökyüzünün siyah ve beyazına.

Anladın mı sevgili
ölümüm sana değil
senden arda kalanlara.
Yitik şehirlerin pervasız karanlıklarına.

Ben sana hiç kıyamazdım
bu şiirimde de kıyamadım sevgili
dokunamadım sana
sitemim sana değil
sensiz intihara.

E.SENER®