Eylül
Sararan bir yaprak
Dalından düşmemek için Çırpındı durdu , Sarının hüznü Çökmüştü üstüne Bir kere ,nafile Düşecekti Toprağa Sevmiyordu artık Eylül’ü Akşam üstü Sokak lambaları Sarı ışıkları ile Yandı Sanki gök karardı Sevmiyordu Artık sarıyı Sarıyla karışık Yeşil arası Bir ela göz Çaresizce baktı Sevmiyordu Artık ela’yı Içinde baharlar Gezdiren Kelebeklerin Uçtuğu Tenini Sımsıcak tutan O Eylül’ü Sevmiyordu Artık |