Halil’e
Halil’e
Ararat’ın tepesinde asi bir pepuk kuşu Kanatlarını çırpıyor rüzgara karşı Ararat’ın zirvesinde bir pepuk kuşu Kanatlarını açıyor sonsuza. Ey! Ararat takılmaya geldim kanatlarına Uçur beni Ararat sonsuza Uçur ki, yurdumun her parçasını izleyeyim Ararat Ey! Ararat al koynuna beni Harlaşan baharında koynuna al Sularında coştur yüreğimi Ararat İşte koynundayım tüm asiliğimle… Koynuna geldim. Yerimi almaya. Biliyorum koynunda herkese yer vardır. Hele de benim gibi yüreği insan aşkıyla yanan biri için Al koynuna ki toprağında ısınayım. Ey! Ararat. çoşkun ararat. asi ararat. Al koynuna şu isyankar pepuk kuşunu… ferhat |
saygılarımla şair. çok beğendim.
cemilmelih.