çocuğu var mıydı

ya bir kadını

veya evcil hayvanları sever miydi

evinin çatısı var mıydı

dolmuşlar dan inen adamlardan biri miydi

mezara çiçekler bırakır mıydı


kafe bar restoran bilir miydi

iyinin ve kötünün semtlerinde yaşar mıydı

beyaza çalan saçlarını boyar mıydı

herkesten farkı kaybettikleri kadar mıydı


bir çiftçi gibi minnetle tarlaları izlerken

gördüğü beton binalar ne umurunda

kelimeleri pastoral tabloya vururken

üzüm ve şarap gibi

öğlen ağaçların gölgesinde


şair kapıyı tekmeleyerek açtı

başarılı olmadığında

ve gölgede oturduğunda

daha büyük bir yaratıcının

yalnızlığına bıraktı kendini


artık dayanamadığında

yüzünü ay ışığına sabitledi

hastane morglarındaki ölülerin çığlıkları

rüzgarın senfonisiyle karışırken


o bir asker miydi gençliğinde

oyunları ve tuzakları bozdu mu

ve tuzaklarla avlandı mı

bir balıkçı gibi

küçük bir balığın ağzından kancayı

söküp denize geri attı mı


akşamları gözlerini kapatırken

nehirler arasında fırtına mı koptu

hala yaşıyor muydu ağustos günü


kelimesi kelimesine meşhur kelimeyi söyledi mi

kaç aşk yaşadı kaç kez tükendi kaç kez öldü

kolay sözler konuştu mu

dikkatli konuştu mu

ekmek için tahıl nasıl ekilir hiç düşündü mü

sözlerine diken yükledi mi

güllere dikenlerini geri verdi mi


arka sokak pavyonlarında sarhoş oldu mu

hiç geceyi kurtardı mı başkaları için yaşadı mı

sokak kadınları için şiir yazdı mı

parasız günlerde

virane üslupla ağladı mı

ya o sırtındaki vergiler soğuk zamanlarda

hışır hışır donmuş çimen gibi


şair bazen ve belki

palyaço kahkahasıyla boğuluyor kubbenin altında

akrobatik ve efkarlı bir şekilde soluk soluğa

belediye banklarında böğürüyor iken sarhoşlar

kızıl saçlı bir güzellik dudaklarını boyarken

kan bakışlı gözlerle ve bu kitabeler şair için mi


bu hayat çağrılan tiyatro şair için mi

kime ve ne zaman gözlerini kırptı mı

küçük çocuklar gibi güneşe baktı mı


peki antik bir tapınağın dibinde durmasına ne demeli

taş gibi donup duruyor ve omuzlarında yamalı hırka

güneş gökyüzünden alev ateş püskürtürken


ölümler gördüğünde gözlerini kırptı

kendisinden daha ölüydü manzara

çiçek tarlaralarını izlerken

taze çiçekler gözlerini kamaştırdı

gözlerinden yaş akarken

ya da tapınaklara çiçek bırakırken


karanfilleri sonbahara hibe etmeden önce

bir şair kanuna göre toprağa gömüldü

şair bir madde çürür ve gübreye dönüşür

belki herkes kelimeleri değiştirilebilir


bir ağustos günüydü

ve güzel kadınlar gülümserken sokaklarda

sanki sunaklar dizilmişti caddelere

dergilerde şairin ölümü yazılırken

ebedi derinliklere gömüldü son sözleri…