Vuslata ÖzlemZaman akıp gidiyordu hızlıca Eylül son günlerini yaşıyordu Bir sessizlik vardı milyonların içinde ruhum yapayalnız Seni yaşıyordum vuslata özlem duyuyordum hüzün vardı havada aşk vardı yüreğimde yaş vardı gözlerimde Hasretin bitmesine yapraklar sararıp yerlere dökülüyordu Ve sen senin resimlerinle telefondaki sesinle avunuyordum ikimizde gün sayıyorduk beklediğimiz aylar yıllar gibi uzun geliyordu Oysa her gün Allaha emanet ediyorduk birbirimizi tutkulu bir aşkla gittiğinden beri eskisi gibi hiç gülmedi yüzün gözlerinin feri sönük Sensiz İstanbul da kayıp bir şehir gibi geliyordu bana sen olmayınca İstanbul un Fatihi eksikti sanki az kaldı ey sevgili Vuslata özlem bitiyordu hayırlısıyla Meryem Şahin Alhan |