güneş
kızıl
kıpkızıl saçlarını dökmüştü
kız kalesinin eteklerine..
ellerin
ellerimde
bir top ateşti
yürüyorduk
güneşin battığı yere
güneş
güneşti
gökyüzü
gökyüzü
sen
sendin
kıyıda duran
o dikenli çalı
o eksik bahar
o ben değildim..

o ben değildim...


bir neruda şiiri okuyordun
ıslak tenimize
aşkla değen..
bir hasan hüseyin
ardından
nazım..
sonra bir bedri rahmi..
yüklü bir erik dalının
raksıydı
zaman
yüreğimizde..
insanlar vardı
akıp giden
bulutlar
apak
yüreğin dupduru bir su
taş taştı
çiçekler çiçek
bir o
o kara taş
o yalnız duvar
o ben değildim..

o ben değildim..

bir ağustostu
özgürlüğün yılkısında
özgür iki ruh gibi
salındığımız..
anımsar mısın
yıldızlar ne parlaktı
ne kadar aydınlık..
karadeniz’in şiirini dinlemiştik
kıyıya vuran dalgalarda..
yıllar geçti
özlem çiçeklendi
nefesinin değdiği yerde...

gün aynı gündü
yıl aynı yıl
deniz aynı deniz
ela gözlerine
şiirler okuduğum sendin
yıldızlara bakıp..
yollar yoldu
bir yol vardı ya
her tarafı kan kırmızı aşk
o ben değildim..


ne çok tanır seni
gölgesinde
yamacında oturduğumuz ağaç
ne çok sever
seni
ayağıma seni düşünürken
değen taşlar..
ne çok özler seni
haftalar
aylar
haziranlar
eylüller..
ne çok özler seni
beyaz zambaklar..
baharın kıyısında açan bir nesrin var ya
o ben değildim...
o ben değildim..


sana
aşkla gelen
bir serin rüzgardı
bir delice ağaç
bir kuru toprak
bir yarım yürek..
o bendim işte
o ben..


10/09/2002
ödemiş