Gidişinin Ardından...
Uzak bir mevsimin mavimtırak çiçekleri, umut…
Zaman mefhumu yok, kayıp bütün mekânlar. Asılı durur kelimeler yağlı urganlarda, Kör olan sesler bir çığlık! Sedasız kulaklarda. Güneşin kamere küsüşü; solgun simaların donuk bakışında… Adı matem olan renkte gökyüzü… Katre, katre zifir süzülüyor titreyen tenime intihar eden bulutlardan… Ve sen geçiyorsun kefensiz yatırdığın bu mezarlıktan... Lokman POLAT |
*** GİDİŞİNİN ARDINDAN *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...