Vatanın üstündeydi düşmanın çizmeleri
Kabul edilemezdi rahatça gezmeleri
Yürekten duyuyorduk işgalin acısını
Hasma yâr edemezdik bu yurdun bacısını
Esir yaşamaktansa ölmek şerefti bize
Yokuşlar aşılmadan çıkılamazdı düze
Yaşamak neye yarar, gönderde bayrak yoksa?
Çok muydu kanlarımız bu vatan için aksa?
Esaret kemendiyle hayat haramdı bize
Bu utanç lekesiyle nasıl çıkardık yüze?

Bu acı hissiyatla doğrulduk yerimizden
Bir zafer bekliyorduk kahraman çerimizden
26 Ağustos günü doğdu bir güneş
Zifiri karanlığı o gün boğdu bir güneş
Başkomutan doğruldu, önder oldu millete
Onuruyla savaştı, son verdi bu illete
Düşmanın üzerine hücum eyledik durduk
Özgürlük üzerine nice hayaller kurduk
Rüzgârlarla yarıştı yağız, cins atlarımız
Gökleri parselledi çelik kanatlarımız
Düşmanlar kaçıverdi, bakamadan ardına
Serdengeçti neferler sahip çıktı yurduna

Ölümü kendimize yâr eyledik o gün biz
Meydanları düşmana dar eyledik o gün biz
Topların yankısından dağ ve taş dile geldi
Çakallar leş peşinde, bülbüller güle geldi
Esaret ölüm gibi, yetti gayri bu zillet
30 Ağustos günü şaha kalktı bu millet
İrade balyozuyla yıktık demir ağları
Hürriyete yürüdük, aştık yüksek dağları
Şerefli bayrağımız boyandı kan rengine
Müjdelerle başladık doğmakta olan güne
Tek ses tek nefes olduk, dile geldik bu seste
Bu dünya var oldukça çalınacak bu beste

Milletçe birlik olduk, erdik muradımıza
En sonunda kavuştuk şanlı beratımıza
Bize göre memleket ana, baba, yâr demek
Zaferle sonuçlandı verilen onca emek
Alevlerin içinden selâmete geçtik biz
Esir yaşamaktansa şehadeti seçtik biz
Zaferlere imanı tükenmez ordumuzun
Medar-ı iftiharı onlardır yurdumuzun
Vatana kurban oldu nice kınalı kuzu
Bu millet unutamaz o Büyük Taarruz’u


M. NİHAT MALKOÇ